Na początku roku 2020 zakończyliśmy trwający 3 lata cykl warsztatów ze studentami krakowskiej weterynarii. Co roku do programu kwalifikowanych było 20 studentów piątego roku. Tematy: diagnostyka laboratoryjna i obrazowa. Lek. wet. Maja Ingarden poprowadziła część laboratoryjną, a dr Jacek Ingarden część dotyczącą diagnostyki obrazowej. Za każdym razem startowaliśmy na przełomie października i listopada, ostatnie zajęcia miały miejsce w styczniu.
Bogaci w doświadczenie praktyczne
Młodzi adepci weterynarii mieli okazję poznać praktyczną stronę przyszłego zawodu uczestnicząc w wykładach wzbogaconych licznymi zdjęciami, a następnie w praktycznych warsztatach. Wiele godzin spędzonych przy pacjentach w czasie badania ultrasonograficznego jamy brzusznej pozwoliło zakosztować pracy klinicysty. Szkiełka i mikroskopy zapewne śniły się im po nocach. Rozmazy krwi, oceniane w odniesieniu do wyników z analizatorów, biochemia, badanie moczu, czy testy płytkowe. Każdy z pacjentów miał swoją historię, którą należało przeanalizować. A w przerwach prezentacje przypadków, czy obróbka zdjęć rentgenowskich. To był intensywny czas, dobrze i mądrze spędzony. Dzięki takim zajęciom absolwenci weterynarii będą mogli nie tylko z wiedzą, ale też z całkiem sporym doświadczeniem wejść w zawodowe życie lekarzy zwierząt. Bo wiedza to jedno, a liczba „przerobionych” przypadków to drugie. W PW THERIOS studenci z zapałem poddawali się burzy mózgów i pod okiem instruktorów analizowali wyniki i szukali rozwiązań.
Pozytywna wizytówka uczelni
Należy też wspomnieć o poziomie wiedzy uczestników naszych warsztatów. Moim zdaniem najlepszą wizytówką uczelni są jej studenci. Mieliśmy okazję spędzić z nimi wiele godzin – na wykładach i warsztatach. Pierwszy rok: zachwyt. Niesamowite! Niby taki sobie wydzialik, a poziom wiedzy i zaangażowanie na mocne 5. Pewnie przypadek…
Kolejny rok: podtrzymujemy opinię.
I w końcu ostatnia „dwudziestka” – kolejne miłe zaskoczenie!
Miałam chwilę zawahania, bo raz na chwilę wyszłam z sali, wracam, widzę: siedzą z nosami w telefonach. Mam was! pomyślałam. Podchodzę i… pełne zaskoczenie – studenci licytują się, która aplikacja do liczenia krwinek jest lepsza. Włączyłam się do zabawy i sama wyciągnęłam telefon, żeby wypowiedzieć swoją opinię. Oczywiście na nasze zajęcia nie przyjeżdża cały rok, tylko jakaś część, ale oceniając osoby, z którymi mieliśmy przyjemność pracować twierdzę, że uczelnia wypuszcza w świat dobrze przygotowanych do zawodu lekarzy weterynarii.