Jedni je uwielbiają, inni na ich widok z lekkim grymasem odwracają głowy. Bulterier jako pies bojowy został stworzony w XIX w., szkolony do szczucia byków, uczestnik walk psich gladiatorów, a także łowca szczurów. Całe szczęście, że do akcji wkroczyli hodowcy, którzy dzięki selekcji genetycznej utemperowali ich naturę i tym samym pozwolili trwać tej rasie w naszych czasach.

Trochę historii

W Anglii, w roku 1835 postanowiono, że Bulterier może stać się dla eleganckiego dżentelmena, eleganckim towarzyszem pełniącym funkcje obronne. Pierwszym krokiem w tym kierunku było domieszanie do bulteriera- białego angielskiego teriera. Biały kolor u bulteriera miał nadawać temu psu szlachetniejszy i atrakcyjniejszy wygląd,a także wkupić się w łaski wyższych klas społecznych. I tak też się stało. Zawzięty i agresywny pies do walk, chodził przy nodze bogatszej angielskiej klienteli, a nazywano go Białym Kawalerem ;). Zapytacie jak to możliwe? Już od tego czasu mocno przykładano się do zmiany osobowości tej rasy dodając do mieszanki genetycznej: dalmatyńczyka, greyhounda, wyżła hiszpańskiego, foxhounda i borzoja. Niewiarygodne jak ten miks rasowy dodał bulterierowi elegancji i wdzięku, a także przyczynił się do zmian w jego wyglądzie fizycznym.

Źródło

Niańka, przyjaciel i obrońca w jednym ciele

A jaki dziś jest Bulterier? Dziś ten uparciuch jest wspaniałym psem do towarzystwa, oddanym właścicielowi i rodzinie. Może posiada trochę nietypowy wygląd: jajowaty kształt głowy, małe, skośne oczy, a to wszystko razem robi wrażenie groźnej, mechanicznej świnki. Ale nie taki bulterier straszny jak go malują :). Prowadzony konsekwentną lecz łagodną ręką jest przyjazny dla dzieci, a nawet obcych. Te “psie klauny” uwielbiają zabawę, ale wystrzegają się nudy i samotności, dlatego rasa ta jest polecana dla ludzi aktywnych i lubiących wyzwania. Ten twardziel z zasadami i niezależnym charakterem, wychowywany doświadczoną ręką z łatwością znajdzie wspólny język z innymi zwierzętami w naszym domowym gospodarstwie. Utratę czysto białej maści zawdzięcza hodowcom, którzy chcieli uzyskać określone zmiany w wyglądzie. Dziś możemy spotkać bulteriery nie tylko w wielu kolorach tj. płowy z białym, czarno-biały pręgowanym, trójkolorowym, czerwono-białym, pręgowanyn z białymi znaczeniami – kombinacji jest zatem wiele. Od 2011 roku, FCI oficjalnie zatwierdzono wzorzec Bulteriera w wersji Mini, która to cieszy się szczególnymi względami wśród wielbicieli rasy i tych, którzy przygodę z bulterierem dopiero rozpoczynają.

Zdrowie

Bulterier należy raczej do silnych i zdrowych ras, ale jak każda boryka się ze swoimi przypadłościami.
Najczęściej spotykane to:

• Choroby nerek,
• Choroby serca,
• Alergie skórne,
• Głuchota jednostronna/dwustronna u białych psów (częściej u bulterierów standardowych),
• Primary Lens Luxation (PLL) – Pierwotne zwichnięcie soczewki (najczęściej u bulterierów miniaturowych).

Dla kogo bulterier?

Jednak z własnego doświadczenia polecam te psy, zarówno w wersji Standard jak i w wersji Mini, osobom, które posiadają doświadczenie w wychowaniu psów i nie mają problemów z konsekwencją i jasnymi zasadami. Co ważne, psy te nie znoszą “oficerskiego” tonu, ale za to można do nich trafić za pomocą przyjacielskich relacji i pozytywnych skojarzeń. Początki mogą nieco zniechęcać i na pewno przyda się spora dawka cierpliwości, żeby wytłumaczyć “uparciuchowi” co chcemy ode niego wyegzekwować. Dla tych, którzy cenią sobie towarzystwo psa na co dzień i dobry humor na zawołanie, ale także gabaryty psa do 20 kg, świetnie sprawdzi się wersja Mini.

“Pogadaj mi na uszko Bianca”

Tak mówiłam do pierwszego bulteriera, który zagościł w moim rodzinnym domu, gdy miałam 4 lata. Pisze o tym dlatego, ponieważ Bulterier to pies wydający z siebie różne ciekawe dźwięki, o których nie pisze prawie żadna książka, a które sprawiają, że kochasz go jeszcze bardziej. Posiadacze tej rasy doskonale znają ten język ;). Stękanie, burczenie, ciche popiskiwania, to fizjologiczne dźwięki, które łapią za serce nawet największych twardzieli ;). Podsumowując – ten pies to wyzwanie i wspaniały kompan do walki ze stereotypami.

Czy Wy także jesteście podobnego zdania? Co sądzicie o tej rasie? A może jesteście szczęśliwymi posiadaczami Bulteriera?