Jak szczepimy i odrobaczamy naszych pacjentów
Nowo narodzone zwierzęta wymagają szczególnej opieki zarówno ze strony właścicieli, jak i weterynaryjnej służby zdrowia. Na stan zdrowia szczenięcia i kocięcia wpływają w dużej mierze warunki utrzymania matki. Dlatego najzdrowsze potomstwo znajduje się w małych, amatorskich hodowlach, gdzie zarówno matce, jak i potomstwu zapewnia się odpowiednio dużą ilość czasu, stosuje się optymalne żywienie, szczepienia oraz kontrolę pasożytów zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych.
U szczeniąt i kociąt zalecamy w pierwszej kolejności badanie kału w kierunku pasożytów wewnętrznych. Na podstawie tego badania dowiadujemy się, czy istnieje inwazja pasożytów, a jeżeli jest, to jaka duża i z jakimi robakami będziemy walczyć. Do niedawna badanie takie nie było dostępne w większości lecznic weterynaryjnych i bardzo popularne było tzw. leczenie profilaktyczne, tzn. „sprzedanie leku przeciwko robakom”. Niestety przy dużym zarobaczeniu mogło się to źle skończyć dla szczenięcia czy kocięcia, ponieważ mogło wystąpić ostre zatrucie toksynami uwalniającymi się z masowo trawionych martwych pasożytów, co często kończyło się śmiercią zwierzęcia. Odrobaczanie „profilaktyczne” jest nieskuteczne również w przypadkach inwazji pasożytów, na które popularne „tabletki” nie działają (kokcydia, włosogłówki, czy tęgoryjce).
Podobne procedury stosujemy u zwierząt dorosłych, zalecając przede wszystkim badanie kału w kierunku pasożytów wewnętrznych, wykonywane co 3-6 miesięcy.
Szczepienia profilaktyczne
Przeciwko jakim chorobom szczepimy psy?
Wśród chorób zakaźnych psów wyróżnia się choroby powszechne, niebezpieczne dla zdrowia, przeciwko którym zawsze szczepimy (kategoria A) tj.: nosówka, parwowiroza, zakaźne zapalenie wątroby (choroba Rubarth’a), kaszel psiarniowy; choroby występujące okresowo lub w pewnych środowiskach (kategoria B) tj: leptospiroza (psy polujące, biegające po lesie) i Bordetella bronchiseptica (dodatkowa bakteria wikłająca kaszel psiarniowy). Kategoria C natomiast, to są choroby nie występujące na naszym terenie, bądź szczepienie przeciwko nim nie jest zasadne z innych względów, są to: koronawiroza, czy borelioza.
Inną kategorią jest coroczne OBOWIĄZKOWE szczepienie przeciwko wściekliźnie, co jest objęte obowiązkiem ustawowym ze względu na zagrożenie dla człowieka.
Jaki program szczepień zalecamy u szczeniąt?
Szczepienia profilaktyczne zaczynamy już u szczeniąt, ponieważ to one są najbardziej zagrożone chorobami. Szczenię zaraz po porodzie wraz z siarą zaopatruje się w tzw. matczyne przeciwciała, które zabezpieczają je w ciągu pierwszych tygodni życia. Poziom przeciwciał matczynych od 5–6-go tygodnia życia spada i można wprowadzić szczepienia.
Pierwsze szczepienie zalecamy po ukończeniu 6 tygodni przy użyciu szczepionki Nobivac Puppy DP. Szczepionka ta dzięki specjalnym komponentom nosówkowym i parwowirusowym zwiększa skuteczność szczepionki. Stosowanie się do zalecanego przez nas kalendarza szczepień zapewnia ochronę zdrowia u większości szczeniąt.
| Program szczepienia szczeniąt | |
| Wiek szczeniąt w tygodniach | Nazwa szczepionki |
| 6-7 | Nobivac Puppy DP |
| 9-10 | Nobivac DHPPi * |
| 12-13 | Nobivac DHPPi * + Nobivac Rabies** |
* – można stosować odpowiedniki innych firm, np. Duramune 5, Eurican DHPPi i in.
** – lub inna szczepionka przeciwko wściekliźnie, zarejestrowana w Unii Europejskiej
- Zalecamy 21-dniową przerwę pomiędzy szczepieniami.
- Zalecamy ograniczony kontakt psów z otoczeniem zewnętrznym (np. dłuższe spacery) do 14-15 tygodnia życia.
- W wieku 12–13 tygodni, wraz z ostatnim szczepieniem włączamy szczepionkę przeciwko wściekliźnie Nobivac Rabies.
- U psów po roku doszczepiamy szczepionką Nobivac DHPPi. Szczepienia te powtarzamy co 3 lata.
- U psów polujących wskazane jest włączenie szczepionki z leptospirozą. Składniki rozcieńczalnika szczepionki mogą powodować reakcje alergiczne.
- Co roku należy powtarzać szczepienie przeciwko kaszlowi psiarniowemu (szczepionka Pneumodog)
- Program ten zalecany jest przez AAHA (American Animal Hospital Association)
UWAGA!!! WSZYSTKIE PSY NA TERENIE UNII EUROPEJSKIEJ (W TYM POLSKI) MUSZĄ OBOWIĄZKOWO BYĆ SZCZEPIONE PRZECIWKO WŚCIEKLIŹNIE 1 RAZ W ROKU.
Przeciwko jakim chorobom szczepimy koty?
Wśród chorób zakaźnych kotów wyróżnia się, podobnie jak w przypadku psów, choroby powszechne, niebezpieczne dla zdrowia, przeciwko którym zawsze szczepimy (kategoria A) tj.: katar koci (herpeswiroza i kaliciwiroza) oraz panleukopenia (tzw. tyfus koci); choroby występujące okresowo lub w pewnych środowiskach (kategoria B) tj: białaczka i wścieklizna (koty biegające luzem, mogące mieć kontakt z chorymi zwierzętami). Szczepienie przeciwko białaczce kociej i wściekliźnie jest zalecane u kotów wychodzących, mogących kontaktować się z osobnikami chorymi lub zakażonymi. Przed szczepieniem należy bezwzględnie wykonać test w kierunku białaczki, który wykluczy zakażenie. Szczepienie wykonuje się co roku podając w lewą kończynę (w przypadku pojawienia się tzw. mięsaka poiniekcyjnego łatwiejsze jest postępowanie lecznicze).
Kategoria C
To są choroby, na które stosowane szczepionki nie dają odpowiedniego zabezpieczenia i szczepienie przeciwko nim nie jest warte ryzyka związanego z samym szczepieniem, tj. FIP, grzybica (Microsporum canis) i chlamydia. Szczepienie przeciwko FIP jest mało skuteczne i czasem powoduje wręcz zwiększenie wrażliwości na zakażenie. Szczepienie przeciwko grzybicy nie daje odporności i zalecane jest jedynie jako leczenie wspomagające podczas zwalczania istniejącej infekcji. Szczepionki przeciwko chlamydiozie dają słabą odporność i istnieje duże ryzyko objawów ubocznych (gorączka, brak apetytu i złe samopoczucie trwające kilka dni), a także mogą pojawić się objawy alergiczne (wstrząs anafilaktyczny – z zagrożeniem życia). Szczepienie jest wskazane jedynie w hodowlach, gdzie chlamydia stanowi duży problem.
Jaki program szczepień zalecamy u kotów?
U kociąt zalecamy szczepienia dwukrotne w odstępie czterotygodniowym, poczynając od 8 tygodnia życia. Regularne szczepienia zalecamy przeciwko katarowi kociemu i panleukopenii. W przypadku rozpoczęcia szczepień u dorosłych kotów wystarcza jednokrotne szczepienie bez potrzeby doszczepiania.
Kolejne szczepienia powtarza się po roku, a następnie co 3 lata.
| Program szczepienia kotów | |
| Wiek kociąt w tygodniach | Nazwa szczepionki |
| 8 | Nobivac Tricat lub Fel-O-Vax 3 |
| 12 | Nobivac Tricat lub Fel-O-Vax 3 + Nobivac Rabies* |
| Doszczepianie po roku | Nobivac Tricat lub Fel-O-Vax 3 |
| Następnie co 3 lata | Nobivac Tricat lub Fel-O-Vax 3 + Nobivac Rabies** |
** – lub inna szczepionka przeciwko wściekliźnie, zarejestrowana w Unii Europejskiej
Czy szczepienie kotów jest dla nich bezpieczne?
Koty niestety nie są obojętne na szczepienia. Dlatego też zbyt częste podawanie szczepionek, ale też i innych podskórnych zastrzyków może powodować powikłania. Jeżeli dochodzi do miejscowego stanu zapalnego, to nie jest to groźne, chyba że w tym miejscu zaczyna się rozrastać nowotwór, zwany u kotów mięsakiem poiniekcyjnym. Tego typu nowotwory najczęściej wiąże się ze szczepieniem przeciwko białaczce i wściekliźnie. Na świecie zaleca się podawanie szczepionki przeciw-białaczkowej w lewą tylną kończynę (dla łatwego zapamiętania L jak leukemia i left). Szczepionkę przeciw-wściekliznową podaje się w prawą tylną kończynę (R jak rabies i right).
Autor:
dr n. wet. Jacek Ingarden
Chcesz być na bieżąco informowany o nowych artykułach na blogu klinicznym?
Śledź nas na facebook’owym fanpage!