Jest to zaburzenie spowodowane nadmierną pielęgnacją kota, mającą podłoże psychiczne.
Przyczyny
- stres
- niedobór ruchu/zajęć
- nadmiar bodźców
- konflikty z innymi kotami (lub innymi zwierzętami)
- ograniczony dostęp do kuwet/jedzenia/picia
Objawy
Wyłysienia lokalizują się najczęściej na wewnętrznych powierzchniach kończyn, na brzuchu, ogonie i klatce piersiowej. Często są symetryczne, ale mogą być także niesymetryczne.
Rozpoznanie
Podstawą rozpoznania dermatozy psychogennej jest dokładny wywiad. Lekarz musi zadać właścicielowi kota szereg pytań:
- Czy kot przebywa wyłącznie w domu, czy jest zwierzęciem wychodzącym?
- Czy w domu są inne koty (zwierzęta)?
- Jeżeli są inne koty (lub inne zwierzęta) jak pacjent na nie reaguje? Jakie są między nimi relacje? Czy nie jest prześladowany? Czy ma możliwość odizolowania się od reszty zwierząt?
- Czy coś się w środowisku kota ostatnio zmieniło – np. czy w domu pojawiło się dziecko? pies? Czy był remont w domu, w którym przebywa kot lub u sąsiadów?
- Jak na co dzień zachowuje się kot?
- Czy w ostatnim czasie pacjent chorował? Na co?
- Czym kot jest żywiony?
- Czy stosowana była profilaktyka przeciwpasożytnicza?
- Czy kot ma dostęp do swojej kuwety? Czy korzysta ze swoich misek? Czy ma zapewniony dostęp do wody?
W drugiej kolejności kot jest poddawany badaniu ogólnemu i szczegółowemu, dermatologicznemu. Oceniana jest sierść i skóra, wykonywane są badania zeskrobin i mikroskopowa ocena włosów. Zaleca się też badanie przy pomocy lampy Wooda, która w niektórych przypadkach może potwierdzić zakażenie grzybicze. Jeżeli jest potrzeba, to pobierany jest materiał do badań bakteriologicznych i grzybiczych.
Postępowanie
Głównym kierunkiem działań lekarza jest modyfikacja behawioralna. Należy usunąć potencjalne przyczyny stresu: odizolować kota od innych zwierząt, umożliwić mu ukrycie się przed prześladowcami, znaleźć zajęcie (zabawa, ukrywanie karmy), umożliwić obserwację okolicy przez okno, wybudować lub zakupić drapaki, domki, czy specjalne półki. Obecnie dostępnych jest mnóstwo zabawek interaktywnych dla kotów, którymi mogą bawić się w samotności, z innymi kotami, czy z opiekunami. Ale pamiętać należy, że kotom nie są potrzebne skomplikowane, drogie zabawki. Wystarczy im papierowa torebka, kartonowe pudełko z wyciętymi dziurami, czy szeleszcząca kulka z papieru. Samotnie żyjącym, znudzonym kotom można sprawić kota – towarzysza. Kotom żyjącym w zbyt dużej grupie zwierząt należy umożliwić ucieczkę od towarzystwa i wyciszenie się.
Jeżeli nie jest możliwe usunięcie stresora (remont, zmiana mebli, nowy domownik), należy zapewnić kotu spokojne, odizolowane miejsce.
Jeżeli modyfikacje behawioralne nie przynoszą poprawy, można wprowadzić ziołowe preparaty „wyciszające”, preparaty feromonowe lub w ostateczności leki przeciwdepresyjne.
Opis przypadku na blogu >> Weterynarz po godzinach <<
Autor:
lek. wet. Maja Ingarden
Chcesz być na bieżąco informowany o nowych artykułach na blogu klinicznym?
Śledź nas na facebook’owym fanpage!