Występowanie:

Sezonowe łysienie boków występuje u psów różnych ras i w różnym wieku. Częściej stwierdzane jest u bokserów, buldogów angielskich i francuskich, dobermanów, bouvierów, airedale terierów, terierów szkockich, shar-peiów, labradorów, sznaucerów olbrzymów i psów rasy akita. Pierwsze objawy pojawiają się najczęściej pomiędzy 2 a 6 rokiem życia. Nie stwierdzono predylekcji płciowej.

Objawy:

Chorobie nie towarzyszą żadne objawy ogólne.
Zmiany skórne:

• zmiany pojawiają się sezonowo, najczęściej na przełomie jesieni i zimy, zanikają na przełomie wiosny i lata, ale możliwy jest brak odrostu włosa
• najczęściej – symetryczne ubytki włosa na bokach ciała, którym mogą towarzyszyć przebarwienia skóry
• brak świądu i brak zmian zapalnych skóry
• zmiany mogą dotyczyć również okolicy płytki nosowej, oczu i małżowin usznych

Rozpoznanie:

Nie ma żadnego testu, którym można by potwierdzić sezonowe łysienie boków. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie stwierdzonych objawów i dokładnego wywiadu. Dodatkowym badaniem jest badanie histopatologiczne wycinka skóry. Wskazane jest wykonanie badań krwi, które pomogą wykluczyć inne przyczyny zmian skórnych.

Sezonowe łysienie boków należy odróżnić od niedoczynności tarczycy, choroby Cushinga i nużycy.

Leczenie:

Psu, u którego występuje cykliczne łysienie boków, należy w miesiącach jesienno-zimowych zapewnić odpowiedni dostęp do światła dziennego.
U niektórych psów dobre efekty przynosi również podawanie melatoniny.

Piśmiennictwo:

1. Jeromin A.: „Seasonal affective disorder can be culprit for canine hair loss”: DVM Newsmagazine, 2003.
2. Paterson S.: „Choroby skóry psów” SIMA, Warszawa 2005.